پس از شهر كوچك امامزاده هاشم و قبل از اينكه وارد شهر رشت بشويم از كمربندي سراوان به سمت شمال غرب گيلان و شهر اسالم حركت مي كنيم. پس از عبور از اسالم به سمت غرب (خلخال) تغيير مسير مي دهيم. پل نيمه كاره اي كه قرار است در آينده از روي آن به سمت خلخال تردد شود، علامت مشخصه تغيير مسير است. اين جاده آسفالته با پيچ و خم هاي تند و فراوان از دل جنگل گذشته و از ارتفاع كمتر از 350 متر تا ارتفاع 2500 متر از دل اين ارتفاعات جنگلي اسالم به خلخال مي رسد. اولين روستاي اين جاده فرعي آسفالته روستاي «كيجاو»  است، اين جاده فرعي تا خلخال بيش از 70 كيلومتر است. پس از طي حدود 10 كيلومتر از مبداء اين جاده فرعي در روستاي «لاكه تاشون» كه با تابلوي پرورش ماهي «قزل كمان اسالم»  مشخص است از اتوبوس پياده شده و بار و بنه دو روز زندگي در طبيعت را بر دوش نهاده و از فرعي سمت راست جاده، پشت سر جلودار تيم (سيفعلي ولي پور كه بچه هاي كوهنوردي ارتش او را با نام آقاولي مي شناسند) حركت مي كنيم.

انتهاي آسفالته فرعي روستاي لاكه تاشون پس از گذشتن از جلوي مسجد روستا به دو شاخه خاكي مي رسد كه سمت راستي (مسير حركت گروه كوهنوردي)  با پل كوچك بتوني عرض رودخانه  را قطع مي كند و سمت چپي كوچه خاكي است. در واقع روستاي لاكه تاشون نزديك ترين و آسان ترين دسترسي را به جاده آسفالته دارد و زاويه 45 درجه اي مسير مالرو با جاده آسفالته تا انتها ادامه دارد،  فلذا روستاهاي بعدي هم از جاده دورتر شده و هم راه دسترسي شان به شهر سخت است .

مسير حركت تا روستاي بعدي يعني روستاي «دريابن» همواره از سمت راست رودخانه خواهد بود. صحت مسير وجود لوله هاي آب پس از نيم ساعت راه پيمايي در مسير مالرو است. راه از ميان جنگل با دامنه هاي پرشيب و در امتداد «ناورود» ادامه مي يابد. در طول كل مسير چند پل چوبي براي عبور از عرض رودخانه توسط اهالي محلي ساخته شده است كه اولين پل چوبي 2 ساعت از روستاي «لاكه تاشون» فاصله دارد. راه از ميان جنگل با شيب تند و در امتداد «ناورود» ادامه مي يابد. روستاي «دريابن» كه  «كافه شايان» نيز در آن محدوده واقع شده، پس از حدود 3 ساعت راه پيمايي از ميان جنگل و بعضا" صخره هاي كوچك و بزرگ، منطقه مسكوني «دريابن» نمايان مي شود. مردمان ساده و سخت كوش آن با خونگرمي تمام ظرف هاي آب ما را پر مي كنند. هواي جنگل بسيار مرطوب و ساكن است و شرجي حاصل از بارش هاي قبلي و مه، حركت را بسيار سخت مي نماياند و ليكن عشق و علاقه به طبيعت، به همراه گوش دادن به زمزمه مداوم آب رودخانه، ما را تا بالاي دره هدايت خواهد كرد.

در فاصله روستاي «لاكه تاشون» و «دريابن» مسيرهاي با شيب تند خاكي وجود دارد كه در مواقع بارندگي و گل آلود بودن مسير، عبور از آنها بسيار خطرناك است كه بايد با احتياط كامل حركت شود. قبل از كافه شايان، در جايي كه جاده خاكي كمترين فاصله را با رودخانه دارد، محيطي باز وجود دارد كه براي شب ماني انتخاب مي شود، استراحت در جايي كه دو طرف آن را جنگل فرا گرفته و گهگاهي نم نم باران هم مي بارد بسيار زيبا و رويايي است چادرهاي رنگارنگ برپا مي شود، بساط چاي گرم و شام ساده آماده ميشود پس از اقامه نماز مغرب و عشاء و صرف شام در تاريكي محض محيط با لالايي موسيقي «ناورود» و با فكر جنگل و ميرزا كوچك خان به خواب مي رويم.

روز دوم :

ساعت 5 صبح از خواب بيدار شده و پس از اداي نماز، چادرها را جمع كرده و به طرف بالادست ادامه مسير مي دهيم. پس از گذر از كافه شايان و نيم ساعت راه پيمايي به يك دوراهي مي رسيم كه تابلوي «پرورش ماهي رنگين كمان ناورود» بر ميانه دوراهي قرار گرفته است. مسير حركت سمت راست تابلو خواهد بود. 20 دقيقه بعد به روستاي «سَوَله سه ناو» مي رسيم كه مدرسه اي با شيرواني آبي رنگ داشته و جلوه آن در ميان خانه هاي چوبي روستا متمايزتر به چشم مي خورد. لوله آب كوچكي آب خنك و گواراي چشمه را بر داخل تنه خالي شده درخت (حوض چوبي) مي ريزد كه چشمه آب اصلي اهالي روستاست. خورشيد تازه طلوع كرده و اهالي روستا به كارهاي روزمره خود مشغولند. دود سفيدآبي حاصل از سوخت چوبهاي جنگلي از دودكش خانه روستايي بلند شده و در ميان خنكي و سبزي جنگل همانند مه در لابلاي درختان پراكنده ميشود . پس از طي 2 ساعت راه پيمايي و نرسيده به روستاي «ناوا» كه مركزيت دامداران، مراتع و آبادي هاي پايين دست دره را دارد از دو راهي به سمت چپ (طرف رودخانه) منحرف شده و براي صبحانه متوقف مي شويم. پس از صبحانه در امتداد رودخانه حركت و پس از عبور از پل چوبي به روستاي «ناوا» مي رسيم. در روستاي ناوا نيز آب توسط اهالي با لوله به تنه خالي درخت ريخته و حوضچه كوچكي ايجاد نموده است كه آب آن بسيار خنك و گواراست.

پس از روستا، دوباره از روي پل چوبي از عرض رودخانه گذشته و در سمت راست رودخانه قرار مي گيريم. در اين نقطه باز به جاده خاكي كه 2 كيلومتر مانده به «ناوا» از آن منحرف شده بوديم رسيده و در امتداد آن ادامه مسير مي دهيم. محيط فوق العاده زيبا و سرسبز است، درختان بلند جنگلي با سرافرازي دست بر شانه درختان ديگر گذاشته و براي گرفتن نور آفتاب گردن بر افراشته اند، آب ناورود با شرشر و سر و صدا به جريان دايمي خود مشغول است. چوپانان ساده و صميمي گوسفندان سفيد رنگ خوشبخت را بر مراتع و دامنه كم پشت جنگلي پراكنده و خودشان به تابلوي سبز روزانه اين دامنه ها چشم دوخته اند. آرامش و سكوت دلنشيني بر اطراف حاكم است. انسان در اينجا دوست دارد به هيچ چيز فكر نكند فقط به زيبايي آفرينش نظاره كند ، نفس عميقي بكشد و بگويد خدايا شكر.

پس از 20 دقيقه راه پيمايي از روستاي ناو، در جايي كه سرچشمه ناورود به دو شاخه مي شود، به روستاي ناو بالا مي رسيم. پس از عبور از عرض رودخانه، شاخه سمت چپ، مسير حركت ما خواهد بود. در اين نقطه دامنه دو سوي دره به هم نزديك شده و شيب دامنه جنگلي تندتر است. با 1 ساعت طي مسير در امتداد رودخانه و جاده خاكي كم تردد، روستايي ديگر در سمت چپ و در آن سوي دره به چشم مي خورد كه قبل از رسيدن به آن آبادي زيبا كه با خانه هاي پراكنده در محيطي مرتعي باز  واقع شده،  به طرف شمال شرق (سمت راست) جاده منحرف شده و عازم ييلاق «خره خوني يا حد خوني (خوني = چشمه)» مي شويم كه در بالاي يك تپه واقع شده و چشمه اي در آن قرار دارد. اهالي روستا با خونگرمي از ما استقبال مي كنند و راهنماي مسير كه در سفر قبلي عكس هايي از اين خانواده گرفته بود به همراه خود آورده و به اين خانواده تحويل دادند كه باعث خوشحال زياد اين خانواده مهربان تالشي گرديد. مهرباني، رفاقت و دوستي با افراد محلي مسيرهاي كوهنوردي، پاكيزه نگه داشتن محيط زيست، احترام به طبيعت و دست نزدن به تركيب طبيعت، همواره در سرلوحه امور كوهنوردان ارتش جمهوري اسلامي ايران و ديگر كوهنوردان بوده و باعث ايجاد اين احساسات زيبا مي شود.

پس دقايقي استراحت و گپ و گفت صميمانه با اهالي روستاي خره خوني به طرف غرب و روستاي «كياره» كه آخرين روستاي دامنه گيلان است، حركت مي كنيم. روستاي كياره يكي از روستاهاي بزرگ اين مسير بوده كه در محيطي بسيار زيبا با خانه هاي رنگارنگ در ميان مراتع و جنگل قرار گرفته است. از روستاي كياره به طرف خلخال جاده خاكي وجود دارد و ليكن مسير حركت ما به طرف دامنه سمت راست به طرف گردنه گديك خواهد بود (گَديك = واژه اي تركي است هم معني گردنه در فارسي). اهالي دامنه سمت خلخال به زبان تركي صحبت مي كنند و شيعه هستند و اهالي دامنه هاي جنگلي گيلان اهل تسنن بوده و به گويش تالشي صحبت مي كنند البته اكثر تالشي هاي منطقه زبان تركي را هم بلد هستند .

مه غليظي از سوي گردنه و ارتفاعات در حال گسترش است، جنگل و مراتع سبز، آغوش صميمي خود را براي استقبال از مه گشوده اند  و ما و مه نيز به سوي هم در حركتيم. پوشش گياهي فوق العاده زيباست، شكوفه هاي رنگارنگ زرد و فيروزه اي و قرمز سرتاسر دامنه ها را همانند فرشي زيبا پوشانده است پس از قرار گرفتن در داخل مه، شعاع ديد بسيار كاهش مي يابد و خطر گم شدن و انحراف از مسير وجود دارد كه بايستي با احتياط و تسلط كامل به ادامه مسير پرداخت. شعاع ديد آنقدر كاهش يافته كه با زحمت ميتوان تا 10 متري را تشخيص داد. لازم است گروههاي كوهنوردي در چنين شرايطي ضمن اطمينان از مسير صحيح ، با كم كردن فاصله افراد، كاهش سرعت و شمارش از گم نشدن اعضاء اطمينان حاصل نمايند كه در برنامه ما خوشبختانه تجربه بالاي دبير هيأت كوهنوردي آجا (سرگرد رمضانخاني) باعث شد كليه نفرات در صحت و سلامت در مسير اصلي تا مقصد طي طريق نمايند .

شيب تند كياره تا گردنه كه مي بايستي در امتداد پاكوب باشد پس از نيم ساعت فاصله از كياره به سمت چپ منحرف و در نهايت ما را به گردنه رهنمون خواهد كرد در واقع از كياره تا گردنه در يك نظر ميتوان گفت مسير حركت تقريبا" مشابه ∑ است. كمي پايين از گردنه درختان كوتاه جنگلي به چشم مي خورد كه در اثر ريزش بهمن شكسته و يا تنه هاي آنها به سمت دره خم شده است. ابرهاي سفيدي كه از طرف گيلان دره هاي جنگلي را مي پيمايند در گردنه با چرخشي زيبا دوباره به سوي جنگلها بر مي گردند و بعضي از آنها نيز در صورت وجود باد موافق به آن سوي گردنه و به دامنه هاي پر از درختان فندق سمت خلخال سرازير مي شوند. آب و هواي متفاوتي در دو سوي گردنه حس مي شود. آب و هواي سمت گيلان مرطوب و مه آلود در فضاي مرتعي و جنگلي و آب و هواي دامنه سمت خلخال خنك تر و كوهستاني تر و آفتابي تر است. در زمستان نيز دماي هوا در سمت خلخال متاثر از ارتفاعات آذربايجان بوده و بسيار سردتر از دامنه گيلان ميباشد .

گروه كوهنوردي منظم  38 نفره ارتش جمهوري اسلامي ايران، برابر برنامه زمان بندي، پس از يك و نيم روز (12 ساعت فعاليت مفيد بجز استراحتها و توقفها) به گردنه زيباي گديك مي رسد. در سمت راست گردنه (شمال شرق) قله هجاب قرار گرفته است كه ميتوان از گردنه تا قله را در حدود 20 دقيقه پيمود. پس از سپاس خداوند براي توفيق در اجراي اين برنامه، به سوي دامنه غربي گديك حركت مي كنيم. تفرجگاهي در ته دره در  اين ناحيه ساخته شده و آب جاري شده از دره در پايين دست آن تا خلخال جريان داشته و حوضچه هاي پرورش ماهي نيز در مسير، به چشم مي خورد. آخرين گامهاي استوار كوهنوردان تا رسيدن به جاده آسفالته كنار تفرجگاه نيز برداشته مي شود و آخرين اقدام دوستان طبيعت باز  سپاس خداوند است چراكه در برنامه هاي پيمايشي كه مبداء و مقصد در دو نقطه متفاوت قرار گرفته اند در صورت بروز هرگونه اتفاق و آسيب، كار امداد يا برگشت بسيار مشكل و بعضا" غيرممكن است .

گزارش از:

سرهنگ مظاهر منافي آذر – خردادماه 92

راهنماي مسير:

ارتفاع در روستاي لاكه تاشون:       350 متر

ارتفاع در گردنه گديك:                  2500 متر

مسير ماشين : تهران – قزوين – منجيل – رودبار-  رستم آباد – امازاده هاشم - سراوان – ماسال – رضوانشهر– پره سر-  اسالم (توقف يك وعده غذا):  6  ساعت

از كمربندي اسالم – آستارا ( جاده فرعي تا روستاي لاكه تاشون): 30 دقيقه با ماشين

از روستاي لاكه تاشون تا روستاي دريابن: 3 ساعت

از روستاي دريابن( كافه شايان ) تا  روستاي سَوَله سه ناو: 1 ساعت

از روستاي سَوَله سه ناو   تا روستاي  ناو:  2 ساعت

از روستاي ناو تا محل دو شاخه شدن رودخانه: 1 ساعت

از محل دوشاخه شدن تا ييلاق خره خوني: 1 ساعت

از ييلاق خره خوني تا روستاي  كياره:   1.30 ساعت

از روستاي كياره  تا گردنه  2  ساعت از گردنه تا تفرجگاه: نيم ساعت

تفرجگاه تا روستاي اندبيل: 10 دقيقه با ماشين

اندبيل تا خلخال: كمتر از 5 كيلومتر

محل هاي برداشت آب: چشمه هاي روستاهاي مسير

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: